حدیث شماره ۲

حدیث اول: من أحب لله و أبغض لله و أعطی لله فهو ممن کمل إیمانه.

امام جعفر صادق (علیه السلام): هر که برای خدا دوست دارد و برای خدا دشمن دارد و برای خدا عطاء کند، از کسانی است که ایمانش کامل است. (اصول کافی، ج ۳، ص ۱۸۹)

حدیث دوم: ان المسلمین یلتقیان، فافضلهما أشدهما حبا لصاحبه.

امام جعفر صادق (علیه السلام): از دو مسلمان که به هم برخورد می کند آن که دیگری را بیشتر دوست دارد بهتر است. (اصول کافی، ج ۳، ص ۱۹۳)

حدیث سوم: جعل الخیر کله فی بیت و جعل مفتاحه الزهد فی الدنیا.

امام جعفر صادق (علیه السلام): همه خیر در خانه ای نهاده شده و کلیدش را زهد و بی رغبتی به دنیا قرار داده اند. – (اصول کافی، ج ۳، ص ۱۹۴)

حدیث چهارم: اذا أراد الله بعبد خیرا زهده فی الدنیا و فقهه فی الدین و بصره عیوبها و من أوتیهن فقد أوتی خیر الدنیا و الاخرة.

امام جعفر صادق (علیه السلام): چون خدا خیر بنده ای را خواهد او را نسبت به دنیا بی رغبت و نسبت به دین دانشمند کند و به دنیا بینایش سازد و به هر که این خصلتها داده شود خیر دنیا و آخرت داده شده. (اصول کافی، ج ۳، ص ۱۹۶)

حدیث پنجم: خف الله کأنک تراه و إن کنت لا تراه فإنه یراک.

امام جعفر صادق (علیه السلام): چنان از خدا بترس که گویا او را می بینی و اگر تو او را نمی بینی او تو را می بیند. (اصول کافی، ج ۳، ص ۱۱۰)

حدیث ششم: کان أمیرالمؤمنین صلوات الله علیه یقول: أفضل العبادة العفاف.

امام جعفر صادق (علیه السلام): امیرالمؤمنین علیه السلام می فرمود: بهترین عبادت عفت است. (اصول کافی، ج ۳، ص ۱۲۵)

حدیث هفتم: قال رسول الله: من ترک معصیة لله مخافة الله تبارک و تعالی أرضاه الله یوم القیامة.

امام جعفر صادق (علیه السلام): پیامبر خدا فرمود: هر که گناهی را برای خدا و ترس از او ترک کند خدا او را در روز قیامت خشنود گرداند. (اصول کافی، ج ۳، ص ۱۲۸)

حدیث هشتم: قال الله تبارک و تعالی: ما تحبب إلی عبدی بأحب مما افترضت علیه.

امام جعفر صادق (علیه السلام): خداوند متعال فرموده است: بنده من با چیزی محبوبتر از انجام واجبات به من دوستی نکند. (اصول کافی، ج ۳، ص ۱۲۹)

حدیث نهم: العباد ثلاثة: قوم عبدوا الله عز و جل خوفا فتلک عبادة العبید و قوم عبدوا الله تبارک و تعالی طلب الثواب، فتلک عبادة الأجراء و قوم عبدوا الله عز و جل حبا له فتلک عبادة الأحرار و هی أفضل العبادة.

امام جعفر صادق (علیه السلام): عبادت کنندگان سه دسته اند: گروهی خدای متعال را از ترس عبادت کنند و این عبادت بردگان است، گروهی خدای متعال را به طمع ثواب عبادت کنند و این عبادت مزدوران است. دسته ای خدای متعال را برای دوستیش عبادت کنند و این عبادت آزادگان و بهترین عبادت است. (اصول کافی، ج ۳، ص ۱۳۱)

حدیث دهم: إنما خلد أهل النار فی النار لأن نیاتهم کانت فی الدنیا أن خلدوا فیها أن یعصوا الله أبدا. و إنما خلد أهل الجنة فی الجنة لأن نیاتهم کانت فی الدنیا أن لو بقوا فیها أن یطیعوا الله أبدا، فبالنیات خلد هؤلاء و هؤلاء. ثم تلا قوله تعالی: ” قل کل یعمل علی شاکلته ” قال: علی نیته.

امام جعفر صادق (علیه السلام): اهل دوزخ از اینرو در دوزخ جاودان باشند که نیت داشتند اگر در دنیا جاودان باشند همیشه نافرمانی خدا کنند و اهل بهشت از اینرو در بهشت جاودان باشند که نیت داشتند اگر در دنیا باقی بمانند همیشه اطاعت خدا کنند پس این دسته و آن دسته به سبب نیت خویش جاودانی شدند، سپس قول خدای تعالی را تلاوت نمود: بگو هرکس طبق طریقه خویش عمل می کند. فرمود: یعنی طبق نیت خویش. (اصول کافی، ج ۳، ص ۱۳۵ – ۱۳۶)

حدیث یازدهم: لا تکرهوا إلی أنفسکم العبادة.

امام جعفر صادق (علیه السلام): عبادت را به خود مکروه و ناپسند ندارید. (اصول کافی، ج ۳، ص ۱۳۷)